چالشهای اقتصادی و اجتماعی نابینایان؛ وعدهها و واقعیتها

بودجه تجهیزات درمانی و داروها ناکافی است و وعدههای جدیدی برای بهبود وضعیت داده شده است. جامعه نابینایان با چالشهای اقتصادی روبروست و تأکید بر فرهنگسازی و تعامل با سازمانهای مردمنهاد برای حل مشکلات ضروری است. برنامههای جامع برای بهبود شرایط لازم است.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، در حالی که بودجه اختصاصیافته به تجهیزات درمانی و داروها همچنان در حد قرارداد یک بازیکن فوتبال سرخابی تهرانی باقی مانده است، وعدههای جدیدی از سوی مقامات دولتی برای بهبود این وضعیت مطرح شده است. فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت، با اشاره به جلسات اخیر وزارت بهداشت و بانک مرکزی، از نهایی شدن تخصیص ارز برای این حوزهها خبر داده بود. محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، نیز اعلام کرده است که این تخصیص تا پایان مهرماه به نتیجه خواهد رسید. این وعدهها در حالی مطرح میشود که جامعه نابینایان و کمبینایان همچنان با چالشهای اقتصادی و معیشتی فراوانی روبرو هستند.
در مراسم بزرگداشت روز جهانی «عصای سفید»، جواد حسینی، رئیس سازمان بهزیستی، تأکید کرد که این سازمان تمام تلاش خود را برای تأمین مطالبات جوامع هدف، از جمله نابینایان و کمبینایان، به کار خواهد گرفت. او توسعه و تقویت غربالگری را به عنوان اقدامی کلیدی در پیشگیری از مشکلات بینایی معرفی کرد. در همین حال، علی ربیعی، دستیار اجتماعی رئیس جمهوری، با اهدای نمادین یک عصای سفید به رئیس سازمان بهزیستی، بر اهمیت «فرهنگسازی و تعامل با سازمانهای مردمنهاد» به عنوان شروط مهم در حل مشکلات این جامعه تأکید کرد.
واقعیت این است که مشکلات نابینایان و کمبینایان بیش از هر چیز به مسائل اقتصادی و معیشتی آنان گره خورده است. با وجود وعدههای مقامات، این جامعه همچنان با کمبود منابع مالی و امکانات مواجه است. تحلیلگران اقتصادی معتقدند که برای حل این مشکلات، علاوه بر تخصیص بودجه مناسب، باید به ایجاد فرصتهای شغلی و ارتقای سطح آموزش و مهارتهای این افراد نیز توجه ویژهای شود. در غیر این صورت، وعدهها تنها به امیدهای ناپایدار تبدیل خواهند شد.
در نهایت، برای دستیابی به نتایج ملموس، لازم است سیاستگذاران با در نظر گرفتن نیازهای واقعی جامعه نابینایان و کمبینایان، برنامههای جامعی را تدوین و اجرا کنند. این برنامهها باید به گونهای طراحی شوند که نه تنها به بهبود شرایط اقتصادی این افراد کمک کنند، بلکه زمینهساز مشارکت فعال آنان در جامعه نیز باشند. تنها از این طریق میتوان به تحقق وعدهها و بهبود واقعی وضعیت این جامعه امیدوار بود.




