بازار گوشت ایران با چالشهای ارزی و وارداتی مواجه است که باعث افزایش قیمتها شده است. حذف ارز ترجیحی و تغییرات سیاستهای ارزی، نگرانیهایی درباره کارایی سیاستهای وارداتی و تأثیر بر تولید داخلی ایجاد کرده است. بازنگری در سیاستها برای تعادل بازار ضروری است.
به نقل از خبرگزاری تجارت نیوز، بازار گوشت ایران در سالهای اخیر به یکی از موضوعات داغ اقتصادی تبدیل شده است. در حالی که دولت تلاش کرده با واردات گوشت قرمز، تعادل بازار را حفظ کند، اما تغییرات اخیر در سیاستهای ارزی کشور این روند را پیچیدهتر کرده است. بر اساس گزارشها، حدود ۲۰ درصد از نیاز کشور به گوشت قرمز از طریق واردات تأمین میشود. با این حال، حذف ارز ترجیحی و انتقال به ارز مبادلهای به عنوان یکی از عوامل اصلی افزایش قیمتها شناخته میشود. این تغییرات نه تنها بهای گوشت وارداتی را به شدت افزایش داده، بلکه نگرانیهایی را درباره کارایی سیاستهای وارداتی و تأثیر آن بر تولید داخلی به وجود آورده است.
واردکنندگان گوشت با چالشهای متعددی مواجه هستند که از جمله آنها میتوان به افزایش هزینههای ارزی، تأخیر در تخصیص ارز و مقررات سختگیرانه وارداتی اشاره کرد. این وضعیت باعث شده است که قیمت گوشت وارداتی در بازار مصرف به طور قابلتوجهی افزایش یابد. منصور پوریان، رئیس شورای تأمین دام کشور، با اشاره به تجربه ماههای اخیر، هشدار داده بود که حذف ارز ترجیحی و تغییر روند تخصیص ارز برای کالاهای وارداتی، به ویژه گوشت، منجر به افزایش قیمت در این گروه کالایی خواهد شد.
این تحولات اقتصادی نه تنها بر قیمتها تأثیر گذاشته، بلکه سوالاتی را درباره کارایی سیاستهای وارداتی به عنوان ابزاری برای تنظیم بازار مطرح کرده است. همچنین، نگرانیهایی در مورد تأثیر این سیاستها بر تولید داخلی وجود دارد. با توجه به این شرایط، تحلیلگران اقتصادی پیشبینی میکنند که در صورت ادامه این روند، بازار گوشت با نوسانات بیشتری مواجه خواهد شد و ممکن است تولیدکنندگان داخلی نیز تحت فشار بیشتری قرار گیرند.
در نهایت، برای دستیابی به یک بازار پایدار و متعادل، نیاز به بازنگری در سیاستهای ارزی و وارداتی احساس میشود. دولت و مسئولان اقتصادی باید با در نظر گرفتن تمامی جوانب، راهکارهایی را به کار گیرند که نه تنها به کاهش قیمتها کمک کند، بلکه از تولید داخلی نیز حمایت نماید. تنها از این طریق میتوان به یک بازار گوشت متعادل و پایدار دست یافت که نیازهای مصرفکنندگان و تولیدکنندگان را به طور همزمان برآورده سازد.
