تحلیل کاهش همزمان نرخ بیکاری و مشارکت اقتصادی در بازار کار ایران

گزارش مرکز آمار ایران نشان میدهد که شاخصهای کلیدی بازار کار کاهش یافتهاند و نیاز به بازنگری در سیاستهای آموزشی و اشتغالزایی وجود دارد. کاهش نرخ بیکاری بدون افزایش مشارکت اقتصادی نشانه مثبتی نیست و باید به ایجاد فرصتهای شغلی جدید توجه شود.
به نقل از خبرگزاری تجارت نیوز، مرکز آمار ایران در تاریخ ۱۶ مهرماه، گزارش تازهای را درباره وضعیت بازار کار کشور تا پایان تابستان ۱۴۰۴ منتشر کرد که حاوی اطلاعاتی مهم و قابل توجه است. این گزارش نشان میدهد که شاخصهای کلیدی بازار کار، شامل نرخ مشارکت اقتصادی، نسبت اشتغال و نرخ بیکاری، همگی بهطور همزمان کاهش یافتهاند. این پدیده میتواند به خروج جمعیت فعال و جویای کار از بازار کار نسبت داده شود، چرا که بسیاری از افراد به دلیل ناامیدی از یافتن شغل مناسب یا کمبود فرصتهای شغلی، از بازار کار خارج شده و به جمعیت غیرفعال میپیوندند.
کاهش نرخ بیکاری به تنهایی نمیتواند نشانهای مثبت از بهبود بازار کار باشد، مگر آنکه با افزایش یا ثبات نرخ مشارکت اقتصادی همراه باشد. در غیر این صورت، کاهش همزمان این دو شاخص نشاندهنده عقبنشینی نیروی کار از بازار است. بر اساس دادههای منتشر شده، تعداد افراد ۱۵ ساله و بالاتر که مبنای محاسبات بازار کار قرار میگیرند، در تابستان امسال به ۶۶ میلیون نفر رسیده است. این آمار نشاندهنده چالشهای جدی در ایجاد فرصتهای شغلی و حفظ نیروی کار در بازار است.
یکی از نکات قابل توجه در این گزارش، پایین بودن نسبت فارغالتحصیلان دانشگاهی در جمعیت شاغل است که تنها ۲۷ درصد از کل شاغلان را تشکیل میدهند. این موضوع میتواند به عدم تطابق مهارتهای آموزشی با نیازهای بازار کار مرتبط باشد و نشاندهنده ضرورت بازنگری در سیاستهای آموزشی و اشتغالزایی است. در این راستا، تحلیلگران اقتصادی بر اهمیت ایجاد فرصتهای شغلی جدید و بهبود شرایط بازار کار تأکید دارند تا بتوان از خروج نیروی کار فعال جلوگیری کرد و نرخ مشارکت اقتصادی را افزایش داد.
در جمعبندی، گزارش مرکز آمار ایران زنگ خطری برای سیاستگذاران اقتصادی است که باید با اتخاذ تدابیر مناسب، به بهبود شرایط بازار کار و افزایش مشارکت اقتصادی بپردازند. این امر نه تنها به کاهش نرخ بیکاری کمک میکند، بلکه میتواند به توسعه اقتصادی و افزایش رفاه اجتماعی نیز منجر شود. در این مسیر، توجه به نیازهای بازار کار و تطبیق سیاستهای آموزشی با آن، از اهمیت ویژهای برخوردار است.




