تحریمها به عنوان خشونت پنهان، زیرساختهای اقتصادی و اجتماعی ایران را تضعیف کرده و کیفیت زندگی را کاهش میدهند. جامعه جهانی باید از شعار فراتر رفته و با اقدامات عملی، تاثیرات مخرب تحریمها را کاهش دهد تا به توسعه پایدار و حقوق بشر پایبند بماند.
به نقل از خبرگزاری دنیای اقتصاد، تحریمها، به رغم عدم برخورداری از ماهیت فیزیکی بمب، تاثیرات مخربی بر زندگی شهروندان ایرانی دارند که به مراتب عمیقتر و پایدارتر از تخریبهای جنگی است. وزیر راه و شهرسازی به صراحت بیان میکند که تحریمها نه تنها به زیرساختهای شهری آسیب میرسانند، بلکه به طور پنهانی حقوق اساسی شهروندان را در شهرها نقض میکنند. این وضعیت در تضاد آشکار با اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد است که به دنبال ایجاد شهرهای ایمن، پایدار و تابآور هستند. در حالی که شعار امسال دفتر اسکان بشر بر پاسخ به بحرانهای شهری تأکید دارد، سیاستهای منفعلانه این نهادها در قبال تحریمها و تخریب زیستگاههای ایرانیان، به وضوح نشاندهنده ناهماهنگی با این اهداف است.
دفتر اسکان بشر، به عنوان یک نهاد بینالمللی، میتواند نقش مهمی در آگاهیبخشی به کشورها در خصوص تاثیرات مخرب تحریمها بر کیفیت زندگی شهروندان ایفا کند. این نهاد باید کشورها را از خطراتی که تحریمها برای حق حیات و زیست شهری ایجاد میکنند، مطلع سازد. این مسئولیتی است که جامعه جهانی در راستای اسکان بشر بر عهده دارد تا کشورهای تحریمکننده را به بازنگری در سیاستهای خود وادار کند و از حالت صرف شعاری خارج شوند. وزارت راه و شهرسازی، به مناسبت روز جهانی اسکان بشر، با تاکید بر این موضوع، خواستار توجه بیشتر به تاثیرات تحریمها بر شهرها و زندگی شهروندان شده است.
تحریمها، به عنوان شکلی از خشونت پنهان، میتوانند به تدریج زیرساختهای اقتصادی و اجتماعی یک کشور را تضعیف کنند. این امر نه تنها به کاهش کیفیت زندگی منجر میشود، بلکه میتواند به افزایش نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی نیز دامن بزند. در چنین شرایطی، ضرورت دارد که جامعه جهانی از شعارهای صرف فراتر رفته و به اقدامات عملی برای کاهش تاثیرات مخرب تحریمها بپردازد. پیشبینی میشود که ادامه این روند، بدون تغییرات اساسی در سیاستهای بینالمللی، به تشدید بحرانهای اجتماعی و اقتصادی در کشورهایی مانند ایران منجر شود.
در نهایت، تحریمها به عنوان ابزاری برای فشار سیاسی، باید با دقت بیشتری مورد بررسی قرار گیرند تا از آسیبهای گسترده به زندگی شهروندان جلوگیری شود. جامعه جهانی باید به مسئولیت خود در قبال حقوق بشر و توسعه پایدار پایبند باشد و از طریق دیپلماسی و گفتگو، به دنبال راهحلهای پایدار برای حل بحرانهای بینالمللی باشد. تنها از این طریق است که میتوان به ایجاد جهانی امنتر و عادلانهتر امیدوار بود.
