چالشهای بسته حمایتی صنایع؛ وعدههایی در هالهای از ابهام

داود رنگی از ناکامی بسته حمایتی صنایع انتقاد کرده و آن را شعاری بیعمل توصیف میکند. او معتقد است که سیاستهای حمایتی دولت در رفع بحران نقدینگی صنایع ناکام بوده و نیاز به بازنگری و تسریع در فرآیندهای اجرایی وجود دارد.
به نقل از خبرگزاری عصر اقتصاد، در گفتوگویی اختصاصی با خبرنگار ما، داود رنگی، عضو هیأت نمایندگان اتاق تهران، پرده از ناکامی بسته حمایتی صنایع برداشت. او این بسته را نه بهعنوان ابزاری واقعی برای حمایت، بلکه صرفاً بهعنوان شعاری تکراری توصیف کرد که فاقد هرگونه موجودیت عملی است. رنگی با تأکید بر این نکته که «واردکننده بسته حمایتی نمیخواهد، طلبش را میخواهد؛ اگر پولش را بدهید، این بزرگترین حمایت است»، به سیاستهای حمایتی دولت انتقاد کرد. او معتقد است که این سیاستها، چه در کوتاهمدت و چه در بلندمدت، قادر به رفع بحران نقدینگی صنایع نیستند.
به گفته رنگی، فهرست شرکتهای مشمول بسته حمایتی شامل بیش از دو هزار بنگاه، از واحدهای کوچک تا صنایع بزرگ بود. هدف اصلی این بسته، پوشش مشکلات مالی شرکتهای تولیدی در دوران بحران بود. اما بانکها یا منابع لازم برای پرداخت را در اختیار نداشتند یا تمایلی به ارائه تسهیلات به مجموعههایی با تراز سود و زیان مثبت نداشتند. این امر منجر به ناکامی بخش عمدهای از صنایع در دریافت کمکها شد و وعدههای دادهشده در عمل ناکام ماند.
رنگی همچنین به زمانبر بودن فرآیند دریافت این تسهیلات اشاره کرد، فرآیندی که در مواردی ماهها به طول میانجامید و بهطور مستقیم بر توانایی شرکتها در مدیریت بحران تأثیر میگذاشت. این تأخیرها نه تنها به کاهش اعتماد عمومی به سیاستهای حمایتی دولت منجر شد، بلکه به افزایش فشار بر صنایع در شرایط اقتصادی دشوار انجامید. به نظر میرسد که برای رفع این چالشها، نیاز به بازنگری جدی در سیاستهای حمایتی و تسریع در فرآیندهای اجرایی وجود دارد.
در نهایت، با توجه به شرایط اقتصادی کنونی و تأثیرات آن بر صنایع، انتظار میرود که دولت با اتخاذ رویکردهای جدید و کارآمدتر، بتواند بهبود قابل توجهی در وضعیت نقدینگی و حمایت از صنایع ایجاد کند. این امر نه تنها به حفظ اشتغال و تولید در کشور کمک خواهد کرد، بلکه به افزایش اعتماد عمومی به سیاستهای اقتصادی دولت نیز منجر خواهد شد.




