پیامدهای خروج ایران از پیمان NPT؛ فرصتی برای بازنگری یا تهدیدی برای دیپلماسی؟

به نقل از خبرگزاری اقتصاد آنلاین، در بحبوحه تنش‌های فزاینده با کشورهای غربی، برخی نمایندگان مجلس ایران به بررسی طرحی پرداخته‌اند که می‌تواند به خروج کشور از پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) منجر شود. این اقدام، اگرچه از سوی طیف‌های تندرو به عنوان راهکاری برای تقویت مواضع ایران مطرح شده، اما می‌تواند به بستن آخرین روزنه‌های دیپلماسی منجر گردد. در این میان، درک دقیق از ماهیت و پیامدهای احتمالی این تصمیم برای ایران ضروری به نظر می‌رسد.

پیمان NPT که ایران در سال ۱۳۴۷ به عنوان یکی از بنیان‌گذاران آن نقش‌آفرینی کرد، با هدف جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای و ترویج استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای تدوین شد. در آن زمان، ایران به همراه پنج عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد، به تعهدات این پیمان پیوست. این کشور در دهه ۳۰ شمسی، با آغاز برنامه هسته‌ای خود، به دنبال بهره‌برداری صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای بود و در سال ۱۳۳۵، توافق‌نامه‌ای با آمریکا در این زمینه به امضا رساند.

خروج احتمالی ایران از NPT می‌تواند به انزوای بیشتر کشور در عرصه بین‌المللی بینجامد و به تشدید تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی منجر شود. این تصمیم همچنین ممکن است به کاهش اعتماد جهانی به برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران بینجامد و فرصت‌های دیپلماتیک را محدود سازد. در شرایطی که اقتصاد ایران به شدت نیازمند تعاملات بین‌المللی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی است، چنین اقداماتی می‌تواند به افزایش چالش‌های اقتصادی منجر گردد.

با توجه به این تحلیل‌ها، ضروری است که تصمیم‌گیران با دقت و مسئولیت‌پذیری به بررسی پیامدهای احتمالی خروج از NPT بپردازند. در شرایط کنونی، حفظ تعهدات بین‌المللی و تلاش برای بازگشت به مسیر دیپلماسی می‌تواند به تقویت موقعیت اقتصادی و سیاسی ایران کمک کند. در نهایت، انتخاب مسیر درست نیازمند تحلیل‌های دقیق و تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه است که منافع ملی را در اولویت قرار دهد.